Desem Ki

Desem Ki biraz da Cahit Sıtkı Tarancı

----------

Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır.
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor.
Sen de seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim.
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm.
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin.
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan.
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum.
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgarla nehirlere, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi fark edemezsen.
Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme müsterih ol.
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini.
Ve neden sonra.
Tekrar duyduğun gün  sesimi gök kubbede.
Hatırla ki mahşer günüdür.
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.